طالبان در اقدامی تازه و محدودکننده، با ممنوعیت اشتغال زنان در مؤسسات داخلی و خارجی، از جمله سازمان ملل، تنگنای دیگری برای زنان افغانستان ایجاد کردهاند. این فرمان، نه تنها اشتغال زنان را هدف قرار داده، بلکه آینده آموزش، حقوق و جایگاه اجتماعی آنها را بیش از پیش در معرض تهدید قرار داده است.
تاریخ انتشار :جمعه ۲۱ دی ۱۴۰۳ ساعت ۰۰:۰۱
کد مطلب : ۳۷۲۱
در جدیدترین اقدام محدودکننده، طالبان فرمانی صادر کردهاند که مؤسسات داخلی و خارجی، از جمله سازمان ملل متحد، را از استخدام زنان منع میکند. وزارت اقتصاد طالبان هشدار داده است که در صورت سرپیچی از این دستور، جواز فعالیت این مؤسسات لغو خواهد شد. این اقدام نه تنها تنگنای تازهای برای زنان افغانستان ایجاد کرده، بلکه به نظر میرسد بهانهای برای تعطیلی مؤسسات مستقل و غیر وابسته به امارت اسلامی باشد.
طالبان پیش از این نیز انستیتوتهای طبی را به روی دختران بسته بودند. این مراکز که شامل رشتههای قابلگی، پرستاری، دندانپزشکی، داروسازی و آزمایشگاه بود، تنها امکان تحصیل برای دختران پس از تعطیلی مکاتب و دانشگاهها به شمار میرفت. تحصیل زنان در این رشتهها نه فقط یک حق اولیه، بلکه ضرورتی حیاتی برای جامعهای مانند افغانستان است. جامعهای که در آن، مراجعه زنان به پزشک مرد از نظر فرهنگی و مذهبی حساس تلقی میشود. حالا این فرمان، بحرانی تازه را برای زنان، کودکان و خانوادههای افغان رقم خواهد زد.
چشمانداز تاریک آموزش و اشتغال زنان؛
از شواهد برمیآید که چشمانداز بازگشایی مکاتب دخترانه و دانشگاهها، همچنان در هالهای از ابهام است. تغییر در سیاستهای طالبان به ویژه در چارچوب نظامنامهای که عبدالحکیم حقانی در سال ۲۰۲۳ تدوین کرده و به تأیید رهبری طالبان رسیده است، بعید به نظر میرسد. این نظامنامه که به نوعی نقشه راه حکومتداری طالبان است، اساس تصمیمگیریهای محدودکننده آنها به شمار میرود.
علاوه بر این، نشانهای از رفع محدودیتهای اشتغال زنان نیز دیده نمیشود. به نظر میرسد طالبان به جای کاهش فشارها، به دنبال اعمال محدودیتهای شدیدتر هستند. این در حالی است که در سه سال گذشته، حکومت طالبان ضعفهای بنیادین خود در مدیریت و اداره کشور را به نمایش گذاشته است.
حکومتداری در بحران؛
از زمان بازگشت طالبان به قدرت، وضعیت زندگی مردم افغانستان از هر جهت رو به وخامت گذاشته است. بحران اقتصادی و اجتماعی، بیکاری، فقر و ناامیدی گسترده باعث شده است که شمار زیادی از جوانان برای فرار از این شرایط کشور را ترک کنند. زنان و دختران نیز که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل میدهند، بیشترین آسیب را از این وضعیت دیدهاند.
حتی امنیت نسبی که پس از خروج نیروهای خارجی در سال ۲۰۲۱ ایجاد شده بود، اکنون با افزایش حملات تروریستی در حال از بین رفتن است. هرچند دلایل ناامنیهای پیش از ۲۰۲۱ مشخص است، اما ادامه این وضعیت حاکی از ناتوانی طالبان در تأمین امنیت پایدار است.
صدای مردم از درون و بیرون؛
تغییرات اساسی در وضعیت افغانستان تنها زمانی ممکن است که از درون جامعه آغاز شود. افغانهای ساکن خارج از کشور نیز میتوانند به عنوان صدای مردم داخل، نقش مهمی در حمایت و انتقال پیام آنها به جامعه جهانی ایفا کنند. اما این تنها زمانی نتیجهبخش خواهد بود که جامعه بینالمللی نیز مسوولیت خود را در قبال مردم افغانستان بپذیرد و اقدامات مؤثری برای حمایت از حقوق زنان و جوانان در پیش گیرد.
به نظر میرسد افغانستان بیش از هر زمان دیگری درگیر بحرانهای داخلی و خارجی است. بحرانهایی که اگرچه ناشی از سیاستهای محدودکننده طالبان است، اما آینده تمامی مردم کشور را تهدید میکند.
https://panjshirnews.com/vdce.w8xbjh8fz9bij.html
panjshirnews.com/vdce.w8xbjh8fz9bij.html
منبع : شعیب صالح
تگ ها
مطالب مرتبط
آخرین عناوین
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب
سایت با ذکر منبع بلامانع است.