رهبران طالبان افغانستان از تأثیرات محدودیت های آنها بر صدا و سیمای این کشور تمجید می کنند. قوانین جدید کانال های تلویزیون دولتی و خصوصی را از نمایش برنامه هایی که توهین آمیز تلقی می شوند منع می کند. این محدودیت ها شامل فیلمهای خارجی و اجراهای خوانندگان زن و همچنین هر گونه مطالبی است که مخالف قواعد و موازین که طالبان در نظر دارند میشود.
حیات الله مهاجر فراهی معاون وزیر اطلاعات و فرهنگ در کابینه طالبان است. او به خبرنگاران در کابل گفت: "95 درصد رسانه های دیداری و شنیداری در کشور اصلاح شده اند."
طالبان سیستمی را برای نظارت بر همه برنامه ها ایجاد کرده است تا مطمئن شود که قوانین وضع شده از سوی رسانه ها و کانال های تلویزیونی رعایت میشود. به عنوان مثال، یکی از قوانین شان، همه گویندگان زن را ملزم می کند که هنگام حضور در تلویزیون، سر و صورت خود را بپوشانند.
کارشناسان می گویند که این اصلاحات به منزله سرکوب گسترده رسانه های افغانستان است و به شدت سبب تضعیف رسانه ها و کانال های تلویزیونی شده است.
مرکز خبرنگاران افغانستان حداقل 245 مورد سانسور، بازداشت و خشونت علیه کارکنان رسانه ها را در یک سال گذشته گزارش می دهد.
طالبان می گوید از زمان بازگشت این گروه به قدرت در اوت 2021، هیچ خبرنگاری در این کشور کشته نشده است.
یک نماینده AFCJ در بیانه ای گفت: «خبر خوبی است که در یک سال گذشته هیچ خبرنگاری به قتل نرسیده است، اما باید این را هم بدانیم که بیش از 130 خبرنگار و پرسنل رسانهای بعدی حاکمیت طالبان بازداشت و تعدادی از آنها توسط طالبان به شدت شکنجه شدند». و تهدید به مخفی نگه داشتن هویت شان شده اند.
کمیته حفاظت از خبرنگاران گزارش می دهد که حداقل 10 خبرنگار در سال های 2020 و 2021 در افغانستان کشته شده اند. طالبان مسئول برخی از این مرگ ها هستند.
حداقل سه خبرنگار، چند تهیه کننده ویدئو و یک فیلمساز آمریکایی و تهیه کننده افغانش در حال حاضر در بازداشت طالبان به سر می برند.
طالبان زنان را نمیگذرند که در رسانه حضور بیابند و به دفاع از حقوق زنان افغان حرف بزنند.
از زمان به دست گرفتن قدرت، طالبان با اعتراضات عمدتاً از سوی فعالان حقوق زنان مواجه شده است. آنها خواستار بازگشایی مدارس متوسطه برای دختران، اشتغال و حقوق سیاسی برای زنان هستند. طالبان به رسانه ها گفته اند که از اعتراضات بی مورد شان خود داری کنند.
مجاهد گفت: اعتراضات اخیر غیرقانونی بوده و بنابراین فیلمبرداری و گزارش از آن نیز غیرقانونی است. وی افزود که معترضان برای برگزاری راهپیمایی باید از مقامات طالبان اجازه بگیرند.
سازمان ملل متحد و سازمان های حقوق بشری سیاست های طالبان در قبال زنان و مطبوعات را محکوم کرده اند. در 6 سپتامبر، یک مقام حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت که طالبان آزادی تجمعات مسالمت آمیز را محدود کرده و از روش خشونت بار علیه معترضان استفاده کرده است.
صدها خبرنگار و پرسنل رسانه ای افغانستان را در یک سال گذشته ترک کرده اند. گروه های حمایتی رسانه ها می گویند بیش از 80 درصد از خبرنگاران زن شغل خود را از دست داده اند.
حدود 210 ایستگاه تلویزیونی و رادیویی و بیش از 100 نشریه همچنان در افغانستان تحت کنترول طالبان و در چوکات محدودیت های آنان فعال هستند.
وژمه عثمان کتابی در مورد فرهنگ تلویزیون افغانستان نوشت وی دانشجوی کالج رسانه و ارتباطات کلاین در دانشگاه تمپل در پنسیلوانیا است. او به صدای آمریکا گفت که تولیدکنندگان رسانهها میخواهند با اخبار، سرگرمیها و سایر برنامههایی که مردم آرزو و نیاز دارند به مردم خدمت کنند و طالبان مانع این امر هستند.
برگرفته شده از سایت هشت صبح https://panjshirnews.com/vdcf.vdyiw6d1cgiaw.htmlحیات الله مهاجر فراهی معاون وزیر اطلاعات و فرهنگ در کابینه طالبان است. او به خبرنگاران در کابل گفت: "95 درصد رسانه های دیداری و شنیداری در کشور اصلاح شده اند."
طالبان سیستمی را برای نظارت بر همه برنامه ها ایجاد کرده است تا مطمئن شود که قوانین وضع شده از سوی رسانه ها و کانال های تلویزیونی رعایت میشود. به عنوان مثال، یکی از قوانین شان، همه گویندگان زن را ملزم می کند که هنگام حضور در تلویزیون، سر و صورت خود را بپوشانند.
کارشناسان می گویند که این اصلاحات به منزله سرکوب گسترده رسانه های افغانستان است و به شدت سبب تضعیف رسانه ها و کانال های تلویزیونی شده است.
مرکز خبرنگاران افغانستان حداقل 245 مورد سانسور، بازداشت و خشونت علیه کارکنان رسانه ها را در یک سال گذشته گزارش می دهد.
طالبان می گوید از زمان بازگشت این گروه به قدرت در اوت 2021، هیچ خبرنگاری در این کشور کشته نشده است.
یک نماینده AFCJ در بیانه ای گفت: «خبر خوبی است که در یک سال گذشته هیچ خبرنگاری به قتل نرسیده است، اما باید این را هم بدانیم که بیش از 130 خبرنگار و پرسنل رسانهای بعدی حاکمیت طالبان بازداشت و تعدادی از آنها توسط طالبان به شدت شکنجه شدند». و تهدید به مخفی نگه داشتن هویت شان شده اند.
کمیته حفاظت از خبرنگاران گزارش می دهد که حداقل 10 خبرنگار در سال های 2020 و 2021 در افغانستان کشته شده اند. طالبان مسئول برخی از این مرگ ها هستند.
حداقل سه خبرنگار، چند تهیه کننده ویدئو و یک فیلمساز آمریکایی و تهیه کننده افغانش در حال حاضر در بازداشت طالبان به سر می برند.
طالبان زنان را نمیگذرند که در رسانه حضور بیابند و به دفاع از حقوق زنان افغان حرف بزنند.
از زمان به دست گرفتن قدرت، طالبان با اعتراضات عمدتاً از سوی فعالان حقوق زنان مواجه شده است. آنها خواستار بازگشایی مدارس متوسطه برای دختران، اشتغال و حقوق سیاسی برای زنان هستند. طالبان به رسانه ها گفته اند که از اعتراضات بی مورد شان خود داری کنند.
مجاهد گفت: اعتراضات اخیر غیرقانونی بوده و بنابراین فیلمبرداری و گزارش از آن نیز غیرقانونی است. وی افزود که معترضان برای برگزاری راهپیمایی باید از مقامات طالبان اجازه بگیرند.
سازمان ملل متحد و سازمان های حقوق بشری سیاست های طالبان در قبال زنان و مطبوعات را محکوم کرده اند. در 6 سپتامبر، یک مقام حقوق بشر سازمان ملل متحد گفت که طالبان آزادی تجمعات مسالمت آمیز را محدود کرده و از روش خشونت بار علیه معترضان استفاده کرده است.
صدها خبرنگار و پرسنل رسانه ای افغانستان را در یک سال گذشته ترک کرده اند. گروه های حمایتی رسانه ها می گویند بیش از 80 درصد از خبرنگاران زن شغل خود را از دست داده اند.
حدود 210 ایستگاه تلویزیونی و رادیویی و بیش از 100 نشریه همچنان در افغانستان تحت کنترول طالبان و در چوکات محدودیت های آنان فعال هستند.
وژمه عثمان کتابی در مورد فرهنگ تلویزیون افغانستان نوشت وی دانشجوی کالج رسانه و ارتباطات کلاین در دانشگاه تمپل در پنسیلوانیا است. او به صدای آمریکا گفت که تولیدکنندگان رسانهها میخواهند با اخبار، سرگرمیها و سایر برنامههایی که مردم آرزو و نیاز دارند به مردم خدمت کنند و طالبان مانع این امر هستند.
panjshirnews.com/vdcf.vdyiw6d1cgiaw.html