احمد مسعود: "نیازی به کمک نظامی ندارم"!

منبع: ویب‌سایت سنگر
احمد مسعود، رهبر مقاومت افغانستان در مصاحبه با روزنامه‌نگار مستقل ترا دال، طالبان* را به عنوان افراطیان نه کمتر از دولت اسلامی* محکوم کرد و کشورهای غربی و دولت سرنگون شده افغانستان را به خاطر اشتباهاتی که به طالبان اجازه بازگشت به قدرت را داد، مقصر دانست.
مسعود از قدرت‌های خارجی خوش‌نیت خواست تا کمک‌های غیرعمدی به رژیم طالبان را از طریق کمک‌های بشردوستانه متوقف کنند و تاکید کرد که مقاومت در برابر "امارت اسلامی" وحشی با حمایت گسترده مردم افغانستان ادامه دارد.
مسعود، پسر یک مبارز مقاومت ضد شوروی که دو روز قبل از ۱۱ سپتامبر توسط طالبان و القاعده به شهادت رسید، رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان است. او در مصاحبه خود با دال، بارها طالبان را با تهدید تروریستی دیگر در سراسر جهان، یعنی دولت اسلامی (داعش) مقایسه کرد.
مسعود گفت: "یک مثال برای من بیاورید، یک اقدامی که طالبان انجام نمی‌دهند، اما داعش انجام می‌دهد، که داعش را از طالبان تندروتر می‌کند."
او با اشاره به سه منطقه که داعش به طرز فجیعی مردم عادی را تحقیر و توهین کرده است، پرسید: "اگر داعش - با همان ذهنیت، با همان وحشیگری، با همان ایدئولوژی، با همان رفتار - این همه درد را برای مردم کوبانی و عراق و سوریه ایجاد می کند؛ اگر آنها اجازه دفاع دارند، اگر اجازه مقاومت دارند، چرا من هم اجازه نداشته باشم؟»
مسعود گفت که "وحشیگری" و "بی عدالتی" که توسط طالبان انجام می شود در حال افزایش است.
او گفت: "همه وعده ها شکسته شد. مردم از این همه خسته شده‌اند و می‌دانند که چیزی فراتر از این می‌خواهند، مانند اینکه بتوانند نفس بکشند، فقط خدمتکار باشند... آنها نمی‌خواهند برده باشند."
وی گفت: "طالبان سبب اصلی فاجعه افغانستان

هستند".
مسعود هشدار داد که طالبان در نهایت القاعده و دیگر گروه‌های تروریستی متحد خود را به سطح تهدید ۱۱ سپتامبر باز می‌گردانند، احتمالا ظرف "سه، چهار یا پنج سال آینده".
او گفت: "آنها در حال جمع‌بندی مجدد هستند. در حال جذب نیرو هستند. آنها خودشان را آموزش می دهند. و همچنین، اکنون احساس می‌کنند هر کاری بکنند، کسی به آنها غرض نخواهد گرفت."
مسعود مدعی شد که امروز حداقل ۲۳ گروه تروریستی در افغانستان فعال هستند. این تعداد بسیار بیشتر از قبل از تسلط طالبان است که قدرت آنها توسط "هزاران" جنگجویان خارجی تقویت شده است. او این تهدید تروریستی رو به رشد را دلیلی دانست که دولت های غربی باید با گروه های مقاومت برای تضعیف حکومت طالبان همکاری کنند.
مسعود گفت که گروه مقاومت او از حمایت گسترده مردم وحشت زده افغانستان برخوردار است. او گفت، با این حال، به نظر می رسد که دیگر فکر نمی کند مبارزه مسلحانه مبارزان مجاهد او در ماه های اولیه پس از عقب نشینی فاجعه بار رئیس جمهور جو بایدن، شانس سرنگونی رژیم طالبان را داشته بود.
آن زمان مسعود خواستار «سلاح، مهمات بیشتر و تدارکات بیشتر» شد، اکنون خواستار فشار بین‌المللی با تمرکز بر «کشاندن طالبان به میز مذاکره» و آغاز «گفتگوی ملی» شد.
او به دال گفت: "من هیچ گونه حمایت نظامی نمی‌خواهم. آنچه من درخواست می کنم توجه واقعی به حمایت سیاسی صادقانه است - حمایت سیاسی از مردم افغانستان در یافتن راه حل های سیاسی برای بحران افغانستان."
به گفته مسعود، فرصت‌هایی برای چنین مذاکراتی وجود دارد، زیرا نارضایتی گسترده‌ای از حکومت خشن طالبان و "وعده‌های شکسته‌شده" برای کمتر ظلم‌کردن نسبت به رژیم قبلی طالبان وجود دارد. او به گزارش‌هایی از فرار جنگجویان طالبان به تاجیکستان، پیوستن به مقاومت، یا ترک "جهاد دروغین" طالبان برای بازگشت به زندگی قبیله‌ای اشاره کرد.
رهبر مقاومت به شدت از نحوه عملکرد هر دو رئیس جمهور دونالد ترامپ و جو بایدن با خروج از افغانستان انتقاد و آنها را به تضعیف روحیه دولت نماینده متهم کرد. آنها جانبداران وفادار آن را برای مبارزه با "تجاووز" طالبان بسیار فقیر و غیرمجهز رها کردند.
 او با اشاره به مذاکرات بین ایالات متحده و طالبان قبل از خروج که دولت منتخب در کابل را کنار گذاشت، گفت: "توافق دوحه اساساً با نادیده گرفتن دولت افغانستان، سیستم را کاملاً تضعیف کرد و اعتماد بسیاری از مقامات را از دست داد."
طالبان بر این استثنا پافشاری کردند زیرا دولت افغانستان را دست نشانده ایالات متحده نشان می داد. دولت افغانستان بیشتر اعتبار خود را نزد دولت ایالات متحده با هدر دادن و غارت میلیاردها دلار از کمک های آمریکایی تلف کرده بود - که در نهایت خشم و خواری کشف شد که وقتی طالبان به کابل حمله بردند، بسیاری از سربازان افغانستان افراد واقعی نیستند. بلکه محصول تخیل بوروکراتیک اختراع شده برای سرقت بودجه و حقوق و دستمزد هستند.
مسعود بر این باور بود که برنامه ریزی ضعیف خروج ایالات متحده از افغانستان عاملی کمک کننده در تهاجم روسیه به اوکراین است، زیرا به نظر می رسد که ایالات متحده تمایلی به حمایت از وعده های امنیتی خود ومبارزه برای اصولی که می‌خواست در طول ماموریت 20 ساله خود در افغانستان جاری کند، ندارد.
مسعود به‌ویژه از اینکه دولت بایدن میلیاردها دلار تجهیزات نظامی آمریکایی را باقی گذاشت، که طالبان تصرف و در مقابل مقاومت استفاده کردند، ناراضی است. او تخمین زد، که طالبان از داده‌های دولتی برای یافتن پرسنل نظامی افغان که توسط ایالات متحده آموزش دیده بودند و می‌توانستند تجهیزاتی را که بایدن به آنها هدیه داده بود، استفاده کنند و با تهدید خانواده‌هایشان، آنها را برای همکاری تحت فشار قرار دادند.
مسعود برای داستان عجیب و غریب دولت بایدن که طالبان از شبکه حقانی حتی نفرت انگیزتر، سازمانی متشکل از جهادی ها و جنایتکاران نزدیک به القاعده جداست، به تمسخر پذیرفت. تعداد زیادی از اعضای شبکه حقانی به سمت های بالای رژیم طالبان از جمله رئیس این شبکه و یکی از تروریست های تحت تعقیب اف بی آی، وزیر کشور سراج الدین حقانی، دست یافته اند.
او گفت: "بیایید گیج نشویم. آنها یکسان هستند. ایدئولوژی و عقاید طالبان و حقانی یکسان است."
او گفت: "رابطه بین القاعده و طالبان رابطه معلم و دانش آموز است. و رابطه یک مربی و دانش آموز، ناگسستنی است. بر اساس ایدئولوژی است."
اگرچه او گفت که طالبان با غارت اقتصاد افغانستان کمک مالی زیادی به دست می آورند، مسعود از جامعه بین المللی انتقاد کرد که ناخواسته عواید بیشتری را از طریق برنامه های کمک رسانی به دولت ترور ارائه می دهد.
او شکایت کرد: "هر هفته ۴۰ میلیون دلار آنها از طریق کمک های بشردوستانه ارسال می کنند. ما بسیار از آن قدردانی می کنیم. می دانید، ما برای آن بسیار سپاسگزاریم. با این حال، برخی از حمایت‌های این چنینی، ۴۰ میلیون هر هفته بدون مانیتور، بدون نهادی که واقعاً آن را نظارت کند... این طالبان را تقویت می‌کند."
مسعود مشکوک بود که رژیم طالبان حتی کمتر از دولت مبهم مورد حمایت ایالات متحده در مورد امور مالی خود صادق است. این عدم شفّافیت، هم درک جامعه بین‌المللی را به این که مردم افغانستان به چه کمک نیاز دارد، مخدوش می‌کند و هم باعث می‌شود طالبان به سرقت پول کمک دست دراز داشته باشند. او همچنین گفت، طالبان بیشتر کمک های بشردوستانه ارسال شده از سوی جهان خارج را برای جانبدارانش توزیع می‌کند.
او گفت: "من معتقدم که این سیاست بسیار ضعیف است. به خوبی اندیشیده نشده است. آمریکا باید به وضعیت افغانستان توجه بیشتری داشته باشد، زیرا حمایت های بشردوستانه نباید به توانمند شدن طالبان یا دیگر گروه های تروریستی منجر شود.
در اوایل اکتبر، عضو مجلس نمایندگان امریکا لورن بوبرت (R-CO) قانونی را معرفی کرد که رژیم طالبان را به فهرست کشورهای حامی تروریسم اضافه می کند و به کوبا، کره شمالی، ایران و سوریه می پیوندد.
بوبرت گفت: "یکی از بهترین راه‌ها برای محافظت از مردم آمریکا در برابر این تروریست‌ها، جلوگیری از ارائه پول با معرفی رسمی افغانستان به‌عنوان کشور حامی تروریسم است".