به گزارش خبرنگاران صدای افغانستان [پنجشیرنیوز] از منابع موثق در شبرغان، ولسوال[فرمانداران]یکی از شهرستان‌های مرزی استان جوزجان هر روز بسراغ یکی از فامیل‌ها در این منطقه و یا قریه‌های مربوطه رفته و بزور دختران آنها را که بیشتر از دانشجویان هستند، از پیش آنها گرفته و با خود می‌برد. در برابر اعتراض فامیل دختر و مردم محل وی مدعی است آنها را به نکاح خود در می‌آورد. منابع محلی می‌گویند از آنجا که ولسوال صاحب، به ظاهر نمی‌تواند بیشتر از چهار خانم را در نکاح خود داشته باشد، هر زمان بسراغ دختر جوانی می‌رود، یکی از چهار زن سابقه خود را طلاق داده و زن جدیدی نکاح می‌کند و در این زمان دختران بیگناه قبلی را به قومندان‌های خود می‌بخشد.
این وضعیت سبب شده است فامیل‌های آبرومند از ترس دست‌درازی طالبان به نوامیسشان، دخترانشان را به ولایات دیگر روان می‌کنند. برخی از آنها هم که دخترانشان در کابل و هرات و دیگر جاها دانشجو هستند، به آنان پیغام روان کرده‌اند که تا فعلا به شهر و قریه خود بازنگردند.
پدر یکی از دخترانی که توسط ولسوال مذکور ربوده شده است به خبرنگار ما گفت؛ وقتی من و کاکاهای دختر برای شکایت نزد والی شبرغان رفتیم، همه ما را زندانی کرده و تا هنوز یک‌تن از برادر زاده‌هایم بندی است و هیچکس خبری از زنده و مرده او به ما نمی‌دهد. آوازه است که او را آنقدر شکنجه کرده‌اند که در زندان شهید شده است.
پدر این دختر که باشنده یکی از قریه‌های ولایت جوزجان است و از افشای نام خود بسیار هراس داشت، به خبرنگار خبرگزاری صدای افغانستان گفت؛ بسیار نفرها به ما می‌گویند به کابل و نزد بزرگان قوم خودمان شکایت ببریم. اما یک فامیل دیگر از ولسوالی ما که برای شکایت به کابل رفته بودند، چند هفته در آنجا سرگردان شده، کسی را دیده نتوانستند. همه بزرگان قوم ازبک سبک‌دوش شده و کسی پاسخگوی به شکایت‌ها نیست. آنها به وزارت عدلیه رفتند اما آنجا هم بجای رسبدگی، همه‌اشان را بندی کردند. تنها یک موی‌سفید هشتاد ساله‌اشان را رها کرده و بقیه تا هنوز گم هستند.
بعد از پیروزی طالبان، فرماندهان و مقامات منسوب آنها، به ویژه در ولایات شمالی، دختران جوان را به‌زور از فامیل آنها گرفته و گاه بعد از تجاوز آنها را می‌کشند. به‌تازگی در ولایت تخار هم یک پسر جوان و دانشجو که با نامزد دانشجو و هم‌صنفی خود از کابل به قریه‌اشان در این منطقه آمده بود، با عین واقعه روبرو شد. ولسوال طالبان دختر دانشجو را دید. دستور داد پسر را به بهانه‌ای بی اساس زندانی کردند. پس به دختر تجاوز کرده و تا هنوز از سرنوشت هیچکدام خبری نیست. شکایت خانواده دختر و پسر هم بیفایده بوده و آنها را تهدید کرده‌اند در صورت پیگیری ماجرا، همه را بندی و بجرم دشمنی با امارت شکنجه می‌کنند.
یک راه دیگر دزدیدن دختران در ولایات شمالی فشار مقامات محلی امارت طالبانی در این مناطق به فامیل‌هایی است که دختران جوان دارند. آنها با معرفی برخی هیولاهای پاکستانی که اغلب از جنوب خط دیورند و با وعده گرفتن زمین و خانه و زن زیبا، به خیال خودشان به میدان جهاد آمده‌اند، فامیل دختران را تحت فشار می‌گذارند که دخترتان را به مجاهدان ما نکاح کنید. حتی دیده شده زنان شوهردار را در این مناطق بزور با خود برده‌اند. چنین نکاحی نامش تجاوز و جنایت است. فقط لفظ مقدس نکاح را با این کارهایشان آلوده می‌کنند. با اینهم حقیقت آن است که هیچ نکاحی در کار نیست. آنها این دختران و زنان را برای بردگی جنسی به صفوف سربازان وحشی و بویژه به قطعات سرخ و انتحاری خود می‌برند تا آنها را وادار به هر جنگ و جنایت دلخواهشان کرده و این زنان بیگناه را به مثل پاداش آن جنایت‌ها تقدیم ایشان کنند.
این رفتار از سوی امارت جهل و جنایت با زنان و دختران بی‌پیشینه نیست. طی همین شش‌ماه حاکمیت طالبان در کنار ولایت جوزجان، صدها مورد مشابه در بادغیس، فاریاب، سمنگان، قندوز، بغلان، بدخشان، پروان و کاپیسا و...هم رخ داده است. بیشتر این خانواده‌ها به سبب عنعنات و رسم و رواج منطقه و به بهانه ترس از آبرو و حرف مردم محل و غیره، از بیان فجایعی که بر سر دختران آنها آمده خودداری می‌کنند. برخی بعد از بروز چنین جنایاتی از سوی طالبان، منطقه را ترک کرده به ولایات دیگر کوچ می‌کنند. برخی برای همیشه از کشور خارج می‌شوند. برخی هم در کمال تاسف دختران بیگناه خود را طرد یا حتی به قتل می‌رسانند.
یکی از تلخ‌ترین این فجایع برای دختران در شمال افغانستان، چندی پیش در مزارشریف رخ داد. حدود ۶۰ دخترجوان برای یک اعتراض مدنی تجمعی ترتیب دادند. اما طالبان همه آنها را دستگیر کردند. مدت‌ها از این دختران خبری در دست نبود. پس از چند هفته جسد بشدت شکنجه شده و بی‌جان ۱۰ تن از آنها در خیابان‌های حاشیه شهر پیدا شد. در ادامه معلوم شد به آنها در زندان بارها از سوی نیروهای حیوان‌صفت طالبان بالای آنها تجاوز جمعی شده و تحت فجیع‌ترین شکنجه‌ها قرار گرفته‌اند. تعداد زیادی از آن دختران هنوز ناپدیدند.
مطابق اخبار داکتران شفاخانه مربوطه در ولایت بلخ، جمعی از این دختران معصوم بخاطر شدت تجاوز و شکنجه دچار جنون شده‌اند. تعدادی پس از آزادی، با تاسف و در ناباوری کامل، توسط فامیل خودشان به قتل رسیده و در چاه و بیابان‌ها مدفون شدند و...این است سرنوشتی که در انتظار دختران معصوم و پاکدامن آن خطه از سرزمین ماست. حیرتا که هیچ رسانه‌ای در جهان این فجایع و جنایات هولناک و ضدبشری را ندیده و از آن سخن نمی‌گوید. طالبان روی چنگیز و هیتلر و خونخوارترین چهره‌های تاریخ را با این اعمالشان و در همین مدت کوتاه سفید ساختند. آیا جهان روزی این حیوانات انسان‌نما و این جنایتکاران شیطان صفت را محاکمه خواهد کرد؟ آیا آنها را به جزای اعمالشان خواهند رساند؟
بی‌شک اگر دنیا هم مثل همیشه در برابر ستمی که به مردم مظلوم شمالی و اقوام دیگر می‌رود خاموش بماند، جوانان این مردم خاموش نمی‌مانند. آنها انتقام این خواهران مظلوم خود را از نسل وحشی طالب خواهند گرفت. اینبار جنایتکاران نمی‌توانند از عاقبت ستم بی‌سابقه خود بگریزند. جوانان آن خاک می‌میرند، اما چنین خفت و زشتی را برای فامیل و عزیزان خود نمی‌پذیرند. جبهه مقاومت به‌سراغ تک‌تک این جانیان خواهد رفت و انتقام خون این بیگناهان را از آنان خواهد گرفت. آن روز به‌زودی فرا خواهد رسید. این خون‌ها صاحب دارند. این خاک و این مردم جوانانی دارند که نگذارند خونشان هدر برود. پس منتظر بمانید که بسراغ تک تک شما می‌آیند.
تنظیم گزارش از؛ استاد سیحون https://panjshirnews.com/vdcgrx974ak9w.pra.html
panjshirnews.com/vdcgrx974ak9w.pra.html
