این کلیپ‌ها دقایقی از لایوهای اخیر استاد جعفریان در یوتیوب و اینستاگرام است، در این لایف‌ها و گفتگوها، اخبار و تحلیل‌هایی با موضوع افغانستان به مخاطبان ارایه می‌شود که آن‌ها را در هیچ رسانه دیگری نمی‌یابید.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۳۱ تير ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۲۱
کد مطلب : ۳۶۹۷
زندگی تحت سیطره حکومت طالبان؛ از واقعیت تا افسانهلیلا شباهنگ_ژورنالیست ایرانی
طی دوسال ویازده ماه و با گذشت 1066روز از استقرار طالبان به عنوان حکومت سرپرستی که هنوز مشخص نیست بر اساس کدام پروتکل بین‌المللی تعیین سرنوشت مردم افغانستان را در دست گرفته‌اند، به‌نظرمی‌رسد اصرار و پافشاری بر این مسئله که مردم از شرایط راضی هستند، چیزی شبیه به یک طنز مشمئز کننده باشد.
اگر مردم همیشه در محرومیت نگه داشته شده افغانستان از شرایط راضی بودند، حالا شاهد حدود سیزده میلیون مهاجر «تبعیدشدگان از وطن» نبودیم و افغانستان جای امنی برای زیستن بود.
در ویدیو کلماتی به گوشمان می‌رسد که قلب و مغز هر انسان دردمند و متفکری را هدف قرار می‌دهد.
خردادماه سال گذشته، صدای فریاد خاموش مردم این سرزمین به گوش جهانی که با تمام توان گوش‌ها را گرفته بودند رسید و عفو بین‌الملل به جنایات جنگی جاری در
پنجشیر اعتراف کرد. آیا جریان عادی زندگی در منطقه قابل باور است؟
آخرین سنگر مردم این سرزمین به معنای واقعی کلمه قربانی فاجعه بشری است همانگونه که در کل افغانستان.
اما چه چیزی مانع رسیدن این صدا به همسایه هم‌زبان می‌شود؟
منافع استراتژیک، تجاری، نظامی یا ایدئولوژیک؟
چه چیزی باعث می‌شود صدای مظلومیت افغانستان و اختصاصاً پنجشیر به جرم آخرین سنگرمبارزه مردم بودن شنیده نشود؟
چه چیزی مانع پذیرفتن جنایات جنگی علیه اسرا، تجاوز به بانوان، کشتار غیرنظامیان در پنجشیر و دیگر ولایات افغانستان می‌شود؟
سخن درستی بود؛
«در این سرزمین قیمت جان بسیار اندک است.»
این کلیپ‌ها دقایقی از لایوهای اخیر استاد جعفریان در یوتیوب و اینستاگرام است، در این لایف‌ها و گفتگوها، اخبار و تحلیل‌هایی با موضوع افغانستان به مخاطبان ارایه می‌شود که آن‌ها را در هیچ رسانه دیگری نمی‌یابید.
صورت کامل لایوهای پیشین در این کانال یوتیوب قابل دسترس است:
لایوهای آینده را نیز در همین کانال یوتیوب ببینید... 👇
https://www.youtube.com/c/MohammadHosseinJafarianOfficial
https://panjshirnews.com/vdcg.y9wrak93upr4a.html
طی دوسال ویازده ماه و با گذشت 1066روز از استقرار طالبان به عنوان حکومت سرپرستی که هنوز مشخص نیست بر اساس کدام پروتکل بین‌المللی تعیین سرنوشت مردم افغانستان را در دست گرفته‌اند، به‌نظرمی‌رسد اصرار و پافشاری بر این مسئله که مردم از شرایط راضی هستند، چیزی شبیه به یک طنز مشمئز کننده باشد.
اگر مردم همیشه در محرومیت نگه داشته شده افغانستان از شرایط راضی بودند، حالا شاهد حدود سیزده میلیون مهاجر «تبعیدشدگان از وطن» نبودیم و افغانستان جای امنی برای زیستن بود.
در ویدیو کلماتی به گوشمان می‌رسد که قلب و مغز هر انسان دردمند و متفکری را هدف قرار می‌دهد.
خردادماه سال گذشته، صدای فریاد خاموش مردم این سرزمین به گوش جهانی که با تمام توان گوش‌ها را گرفته بودند رسید و عفو بین‌الملل به جنایات جنگی جاری در
پنجشیر اعتراف کرد. آیا جریان عادی زندگی در منطقه قابل باور است؟
آخرین سنگر مردم این سرزمین به معنای واقعی کلمه قربانی فاجعه بشری است همانگونه که در کل افغانستان.
اما چه چیزی مانع رسیدن این صدا به همسایه هم‌زبان می‌شود؟
منافع استراتژیک، تجاری، نظامی یا ایدئولوژیک؟
چه چیزی باعث می‌شود صدای مظلومیت افغانستان و اختصاصاً پنجشیر به جرم آخرین سنگرمبارزه مردم بودن شنیده نشود؟
چه چیزی مانع پذیرفتن جنایات جنگی علیه اسرا، تجاوز به بانوان، کشتار غیرنظامیان در پنجشیر و دیگر ولایات افغانستان می‌شود؟
سخن درستی بود؛
«در این سرزمین قیمت جان بسیار اندک است.»
این کلیپ‌ها دقایقی از لایوهای اخیر استاد جعفریان در یوتیوب و اینستاگرام است، در این لایف‌ها و گفتگوها، اخبار و تحلیل‌هایی با موضوع افغانستان به مخاطبان ارایه می‌شود که آن‌ها را در هیچ رسانه دیگری نمی‌یابید.
صورت کامل لایوهای پیشین در این کانال یوتیوب قابل دسترس است:
لایوهای آینده را نیز در همین کانال یوتیوب ببینید... 👇
https://www.youtube.com/c/MohammadHosseinJafarianOfficial
https://panjshirnews.com/vdcg.y9wrak93upr4a.html
panjshirnews.com/vdcg.y9wrak93upr4a.html
تگ ها
پربحث ترين
آخرین عناوین
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب
سایت با ذکر منبع بلامانع است.